<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d13908603\x26blogName\x3dcoloquialmente+hablando\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://coloquialmentehablando.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3des_ES\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://coloquialmentehablando.blogspot.com/\x26vt\x3d8850754969552848853', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

About

"Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt."

TARRO Y CENIZA -BITO´S PLAY-

A Thorko ya me lo cargué en un post anterior pero le he resucitado para la ocasión y, evidentemente, porque me ha dado la gana. La escena transcurre en la actualidad en Central Park, Nueva York. Es de noche y ambos personajes -La Condesa Bathory y Thorko- caminan, a veces, perdidos por el inmenso parque.
Tarro y ceniza

Escena I - Es de Thorko caminando con arreos colgados que arrastra carroza que lleva a la Condesa.

Thorko. -Señora Condesa ¿le manifiesto ahora el dolor que me aqueja? pues no está demás que sepa que me dejaré riñones, lumbares, caderas y demás entre estos correajes, pero por su bien que no podré con el regreso, por eso ahora se lo manifiesto. Y ya que he iniciado conversación, que espero amistosa y recíproca en su responder, déjeme decirle que sería acertado volver sobre nuestros pasos y alquilar también al caballo, pues créame si le digo que al volver yo ya seré un no vivo.Y puesto que aún no me ha mandado callar también le diré que ese tarro que atesora que en manos es cuidado me crea duda pues...

Condesa Bathory. - Maldita sea Thorko -le interrumpe la que seca lágrima que recorre piel blanca que no vió sol- profundizas en mi hastío, lo moldeas, lo retuerces y cuando me lo devuelves éste es asesino que mata de nuevo en hastío. Sigue arrrastrándome en carro, ya está próximo lo que aquí vine a hacer.

Y continúan dos por senderos repetidos en dos y tres veces y cuatro ocasiones que no es conocido camino, ni sitio, ni ciudad, ni centuria.

Escena II - Es de cruces con personajes que habitan siglo y pasean por parque.

Condesa Bathory. -Dime Thorko tú que a más pasos estás ¿aciertas a ver quién cabalgando se aproxima?.

Thorko. - Señora al fin alguien a caballo -dice achicando ojos que así le parece divisar mejor- seguro que el jinete sabrá darnos señal del lugar que nos crea duda, a mí más por el desconocimiento en su conjunto.

Condesa Bathory. -Habla tú Thorko, pregunta tú, inquiere tú sobre un lugar donde almas dejar, puesto que la mía va en este tarro que en manos va. Y sí, perdidos vamos, pero este lugar se me muestra semejante a mi bosque, inquiere Thorko, inquiere.

Ya a su altura, ahora quieto, el jinete les da el alto con mano abierta palma que les mira, con lo que pide se identifiquen.

Jinete. -Policía de Nueva York, identifíquense.

Thorko. -Señor no demuestro la alegría que siento ya que perdidos estamos -y girando mano que señala hacia atrás- ella es mi señora La Condesa Bathory, Erzsébet Bathory y, yo -y agacha cabeza reverenciadora a poco nivel pues la lumbar grita- su humilde sirviente Thorko. Señor vueltas mil hemos dado y no hallamos lugar donde el alma de mi señora dejar, la lleva consigo en ese tarro que agarra manos que nerviosean, díganos y señálenos lugar que antes reverencia -y agacha cabeza inclinadora- le he de dar por a estos dos ayudar.

Jinete. -¿A qué fiesta de disfraces van? -dice con carcajada escondida- En fin... como no les supongo con carnés ataviados y yo en casa debería estar les dejaré marchar. Ah por cierto muy bien conseguido el disfraz, la carroza y la forma de hablar -y suelta carcajada que ahora sonora es y desaparece de la escena-.

Escena III - Es de ambos en madera que compone tronco tumbado ellos sentados. Mitad y media de la madera que ocupa La Condesa Bathory en no permitir arruga en su larga capa de seda y roja ésta es. Tan sólo muestra cuello, rostro y manos, el resto, lo escondido, ahora feo es.
De carne escasa y prieta tanto que ahoga vena Thorko es, y le cubre piel que se pierde en labios que rebosan pitillo en boca que asemeja que cae. Tras dieciséis, que enciende y aprieta y salivea y aparca en boca, en balde porque sufrío de desgana en el fumar, dice así:

Thorko. -Señora quizá no sea este el lugar ni la centuria ni su cometido ni su alma sea a abandonar, mi señora quizá sea mi aflicción de ánimo pero no acierto a ver el brillo en ojos que antes me cegaba -y aspira hasta agotar el pitillo que en sus labios ya pegado está-.

Condesa Bathory. -Maldita sea Thorko ¿por qué te obstinas en las palabras lanzar para hacerte entender? pues yo no estoy en responder -separa manos que mantuvieron tarro agarrado, dirige mirada a éste, y suelta lágrima que ahora no recoge- Mira Thorko, mi alma -recoge aliento que ya se le va- en este tarro está y aquí mismo abandonada será, cava y levanta tierra que la deje reposar, en ceniza se convierta y el gris que adquiera me deje a mí también reposar, pues mira Thorko -y acerca tarro a ojos desorbitados que se quedan- ahora negra está.

You can leave your response or bookmark this post to del.icio.us by using the links below.
Comment | Bookmark | Go to end
  • Anonymous Anónimo says so:
    02 agosto, 2005 12:34  

    J-Oder , me estoy enamorando de Thorko. top

  • Blogger Fer says so:
    02 agosto, 2005 13:56  

    Personalmente yo prefiero a Darvulia; aunque obviamente me gusta más Thorkó (en mi ignorancia la llamaba Dorkó) que Jo Ilona...

    ¿No es Erzsébet un personaje entrañable? (Ojo, la llamo con esa confianza porque es amiga de la familia, de hecho estamos pensando en enviar a mi hermanita adolescente a que aprenda buenos modales con ella...)

    Pensaba escribir un relato con estos personajes (menos mi hermana, claro está), pero ahora sonaría a plagio, además de que tú escribes mucho mejor... top

  • Blogger Larha says so:
    02 agosto, 2005 14:16  

    César tranquilo, ese es el efecto que suele causar Thorko, por otro lado, siempre pensé que haríais buena pareja, no me preguntes el por qué, pero siempre lo pensé Xddd

    Gibreel estoy casi segura que Thorko no era tan sumiso como yo lo presento, pero así surgió y como no puede recriminarme nada ni tiene quien le represente así quedará Xddd. Con respecto al viajecito de tu hermana, mira, cuando os despidáis de ella hacedlo como si fuera la última vez que la vieseis, no por nada, aunque por si acaso hacedlo así :-)
    Y por favor, escribe ese relato que por supuesto no sonaría a plagio, hazlo. Yo incluso la he cruzado, en anteriores post, con Julieta, Blancanieves... así que el personaje da para todos ;-) top

  • Anonymous Anónimo says so:
    02 agosto, 2005 15:41  

    dos más para el camino top

  • Blogger Larha says so:
    02 agosto, 2005 16:34  

    Aunque este un tanto tenebroso, o no, todo depende de quien lo recorra. top

  • Blogger Nadal says so:
    02 agosto, 2005 21:42  

    Sin Palabras. Besos. top

  • Blogger Larha says so:
    02 agosto, 2005 22:27  

    Nadal :-) Pues besos. top

  • Blogger Bito says so:
    03 agosto, 2005 22:20  

    Que sepas niña que hoy me has dejado sin palabras.
    Me quito el sombrero. top

  • Blogger Larha says so:
    04 agosto, 2005 00:07  

    Bito, niño, gracias. He disfrutado escribiéndola. Y he disfrutado leyendo tu historia, mucho. top

  • Blogger Isthar says so:
    04 agosto, 2005 23:51  

    No deja de sorprenderme lo que la inspiración ha hecho en cada uno de nosotros sólo con un par de palabras.

    Muy bueno, francamente :) top

  • Blogger Larha says so:
    05 agosto, 2005 00:09  

    Isthar lo comparto. Y me fascina el entusiasmo, las ganas, el desparpajo de todos. top