<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d13908603\x26blogName\x3dcoloquialmente+hablando\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://coloquialmentehablando.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3des_ES\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://coloquialmentehablando.blogspot.com/\x26vt\x3d8850754969552848853', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

About

"Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt."

padezco de distorsión - la negociación

-La negociación será muy dura, exenta de concesiones, violenta si se tercia, repugnante e inclasificable, rígida hasta el dolor, pero necesaria e irrevocable en su resolución.

He pensado para mis adentros, mientras, al entrar en casa volvía a ver esa fila negra ordenada y nerviosa compuesta por varios cientos de miles de millones de hormigas que corretean a sus anchas por mi recién adquirido hogar; y con los brazos en jarras, pie dando taconazos secos y leves aunque firmes en su proceder, mirada asesina de asustar hasta producir la muerte con mueca que hace morir, también de susto, al que en primer lugar pusó esa mirada asesina, es decir, yo misma, he dicho así:

- A ver... se me paren todas y negociemos, esta situación, como muy bien saben, es insoportable para ambas partes. Pero advierto que negociando soy una bestia.

Tengo una teoría -una de tantas- aunque ésta inventada sobre la marcha -la de las hormigas-, versa sobre no ampliar el significado de determinadas frases, no acabarlas, no dar todo a entender, como ejemplo vease la última frase "Pero advierto que negociando soy una bestia", si hubiera dejado el punto unas palabras más allá éstas habrían sido algo así como.. "... de lo mal que lo hago" o "...huyendo" o "... asustada", tras este paréntesis, necesario para el entendimiento, retomo.

La portavoz de las hormigas -sé que ese era su cargo entre sus congéneres por el eslogan que llevaba en la camiseta, éste decía así: "soy la portavoz"- ha dado un minúsculo pasito, aunque suficiente para desviar microscópicamente la fila, y ha dicho así:

- Ifirmitivi. Dinis ligir i hiri.

Lo que traducido viene a ser algo así como "Afirmativo. Dinos lugar y hora", de todos es sabido que las hormigas sólo utilizan la vocal "i" debido, en parte, a un error tipográfico de la imprenta que ediciones sm nunca tuvo a bien corrigir en sus "vacaciones santillana" -lo he dicho cantandillo- y también a no se sabe qué manipulación genética sufrida en no se sabe qué época a base de no se sabe qué, o lo que bien podriamos llamar "no tengo ni la más remota idea". Aclarado esto retomo.

Así que, ante mi estupor por no causarle pavor, le dije así:

- Usted, ustedes... ustedas todas -nervioseaba yo- reunámonos ipso facto -"ipsi ficti" que dirían ellas-.

Y sin pensárselo media vez -no alcanzan a dos, tengo una teoría para explicar este hecho, pero no puedo exponerla aquí... shhhhh temo por si me la pisan los del National Geographic y se marcan una serie de documentales a mi costa- me dicen las muy arpías así:

- Cliri, cliri... vi ti primiri gilipillis, nisitris ti sigiimi.

Lo que traducido viene a ser algo así como "de acuerdo" o "ik" que dirían ellas, va, vale, es traducción libre pero considero que llegados a este punto no voy a ser tan sumisa y decido revelarme aunque ésta sea un tanto inadecuada y sin repercusión, pero yo decido el grado de mi revelación, además guardo parte de mi rabia para ser una auténtica bestia en la negociación, ésto ya lo dije antes.

Las acompaño al salón de actos -antes conocido como salón a secas pero ante la magnitud que toma el acontecimiento decido llamarle "salón de actos"-, les sirvo café, una taza para mí y otra enorme con pajitas diminutas para ellas. En un extremo de la rectangular mesa me sitúo, ellas al otro extremo, todas juntitas en una silla, a la cabeza está la reina de todas las hormigas -lo sé por la corona que luce además de la camiseta en la que adivino a leer "sii li riina"- ésta con micrófono amplificador en mano o pata dice así:

- Di grindillini.

Omito traducción por deseo expreso de mi misma y de mi ego.

De acuerdo, pensé, primer asalto ganado, hormigas 1, la que escribe 0, pero aquello era sólo el principio de una larga negociación y yo soy perspicaz, audaz y todo lo que se me ocurra acabado en "az". Así que dije así:

- Señoras, señoras no olvidemos las buenas formas. Pongamos los ases sobre la mesa -creo que no entendieron la expresión o les debió parecer una estupidez porque no dejaban de reir y yo que sólo oía sus jisjisjis- este lugar me pertenece a mi y a mi banco por lo tanto y por lo tonto ustedes deberían abandonar este lugar, además...

Pero ellas interrumpieron con un sonoro alarido, si a un alarido de una hormiga se le puede llamar sonoro, y dijeron así:

- Ñi tini i litimini li qiinitinbi....

No reproduzco más puesto que fue del todo ininteligible, pero, sin abandonar mi gesto de superioridad -falso- les dije así:

- Jiigin istidis cin... (juegan ustedes con...) ventaja, son más y con más mala leche, sin ofender. Abandonen la casa, háganme caso, soy más fuerte, más alta, más.. un montón de cosas que no enumeraré por no aburrirlas, ¿qué me dicen? prometo buscarles un mejor hogar, incluso alimentarlas de por vida, pero lejos de casa, ¿qué? hablen.

Cuchichearon durante unos interminables minutos unas con otras, otras con unas hasta hacerse un lio ellas mismas por lo innumerable de su número... hasta que la reina, con corona, dijo así:

- Ni ni i ni. I cintimis cin vintiji sí, si ti hi icibidi el fliiiisss fliiiiissss jiditi.
Así dijeron "no, no y no. Y contamos con ventaja sí, se te ha acabado el fluss flusss, jódete" las muy usurpadoras sabían del final de mi matabichos, así que ellas, sabedoras, disfrutaban de su victoria. Pero, como dije anteriormente y no mentía, negociando soy una bestia -y sí ahora terminando frase-, así que eché mano al primer bote, éste no era otro que el pronto limpia muebles, y les reproduzco lo que así dije:

- Ustedes, ustedes.... ¿han probado pronto limpia muebles el más eficaz limpiador de muebles y últimamente otro tipo de materiales más modernos ya que se impone la moda de nuevos materiales en los muebles como el metal y y y.... otros? -sí, vale me lie pero estaba nerviosa, al fin y al cabo era una negociación- así que despídanse -primer error, ya que si las dejo despedirse una a una muero antes que ellas- recen lo que sepan -segundo error, quién sabe de sus interminables rezos en ies- encomiéndense al dios hormiga y mueran niñas.

Y dicho esto, y callando por no cometer más errores en la negociación, las rocié con pronto limpia muebles. Y es que tras la negociación perdida, soy una bestia.

You can leave your response or bookmark this post to del.icio.us by using the links below.
Comment | Bookmark | Go to end
  • Anonymous Anónimo says so:
    28 julio, 2005 00:52  

    No negocies con ellas y echalas como buenamente puedas, aunque eso de buenamente... en tí no se yo si será posible... con uno de esos zapatos sin tacón que tendrás por el armario, amenázalas o si no.. diles que iré yo a echarlas, jajajajaj.
    Besos mi niña.... top

  • Blogger Larha says so:
    28 julio, 2005 00:59  

    Yo, educada, primero negocio e invito, amablemente, a abandonar el lugar, si esto no sucede actúo, pero niña como tenga que hacerlo a taconazos me veo dedicándome al mundo del baile o del claqué o de yo qué sé... antes de que las susodichas abandonen mi hogar :-)

    Más besos para ti. top

  • Blogger Fer says so:
    28 julio, 2005 12:05  

    Yo he llegado a un pacto de no agresión mutua con las hormigas que habitan mi casa... Pero secretamente planeo traicionarlas atacándolas con distintos insecticidas. Es que estoy seguro que las muy condenadas tienen armas de destrucción masiva... Tengo muy buenos informes de un servicio de "inteligencia" norteamericano (¿no es eso un oxímoron?) que así lo indican... top

  • Blogger Larha says so:
    28 julio, 2005 14:26  

    Gibreel la primera arma con la que cuentan es la desinformación, por más que lo intento no logro averiguar donde viven y eso que ando diciendo todo el día "ha llegado un paquete de ups y no es para mí..." pero ni por esas :-) top

  • Anonymous Anónimo says so:
    28 julio, 2005 18:28  

    juas, esta invasión de plagas que tenemos, tía.
    Por qué Dios nos castiga de esta manera? qué coño hemos hecho?
    Besazo top

  • Blogger Larha says so:
    28 julio, 2005 18:47  

    Lulamy yo me he rendido y ya sólo me queda pedirles que se laven las manos antes de comer Xddd. La verdad es que preferiría tener tres cucharachas porque las hormigas son legión -ay la mega película que haría con ellas D.W. Griffith- y piensas que has acabado con ellas y de repente ves a una correteando por ahí vestida de exploradora Xddd. top