<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d13908603\x26blogName\x3dcoloquialmente+hablando\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://coloquialmentehablando.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3des_ES\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://coloquialmentehablando.blogspot.com/\x26vt\x3d8850754969552848853', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

About

"Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt."

Aconteceres en el paraíso.
Mentí descaradamente en cuanto a mi profesionalidad como púgil en el boxeo, realmente lo que quiero ser es levitadora. Con tal motivo he dedicado algo de mi valioso tiempo a documentarme sobre mi nueva ocupación, levitar, en total han sido dos agotadoras horas, pero provechosas éstas, rozadoras éstas de un estado en que el alma se siente embargada por un sentimiento de alegría tal que de un pequeño sustito he de volverla a la realidad contándole algunos hechos que por su veracidad me acongojan.

Y discurriendo, discurriendo (pues en ello ha consistido mi documentación) he llegado a las sin iguales conclusiones que a continuación, y sin ningún valor probatorio o científico, detallo:

Condición indispensable es la de ser poseedor/a de una rica vida interior. Yo la poseo pero tan tímida y acomplejada ella, la vida interior, que justito sale al exterior cuando ya es de noche y se ha terminado el baile y las charlas y las fiestas y las celebraciones y las risas y las cenas y los cafés a medias y el exterior... terminado.

Preferiblemente se ha de hospedar en uno mismo una paz interior desbordante. Yo la hospedo pero no está ésta desbordante, al menos no ahora, pero estoy en ello.
Vestir un indescriptible vestido blanco, a ser posible vaporoso. Opcional, pero aconsejable para futuros resultados. Algo habrá por ahí. Hecho.

De menester inevitable será que emocionalmente se esté en modo encefalograma plano, sin sentir. Tres de cuatro conclusiones conseguidas o casi, así que hecho.
Ahora sólo resta la ardua tarea de la elevación, mediante la concentración y la meditación en blanco, sin medios artificiales. Estoy en ello y si no fuera porque el ordenador descansa plácidamente sobre mis piernas creo que mi elevación ya se habría producido. Una vez sea conseguida ésta asustaré a algunos vecinos asomándome a sus ventanas simulando estar necesitada de una pizca de sal, jamás cruzaré mi portal para entrar en casa, directamente mi cuerpo levitador entrará por la terraza, descolgaré a todos los papa noëles decorativos de balcones y ventanas, jamás necesitaré escaleras por lo que estás serán abandonadas a su cruel suerte, podré oler la lluvia a cientos de kilómetros (en todo caso... estudiable).
Seremos dos seres incompletos. Moriremos incompletos. Tú con respecto a mí; yo con respecto a ti, pero de escasa importancia por lo que respecta (a ti). Seré yo y mi cuerpo levitador.

You can leave your response or bookmark this post to del.icio.us by using the links below.
Comment | Bookmark | Go to end
  • Blogger Msc says so:
    03 enero, 2006 16:29  

    Ahhh Estoy confundido... por un momento pensé que levitar era llevar levita... y a mi me da que no que sentaria nada bien.
    De todos modos ten cuidado con lo trascendente, que hace perder la concentracion y uno cae al vacio
    Un saludo top

  • Blogger Donaire says so:
    03 enero, 2006 17:41  

    Yo levito. Es fácil. Unos pocos nanometros por encima del suelo. De hecho, mis sentidos pueden engañarme y hacerme creer que han sigo atrapado por la tiranía de Newton. Pero si me concentro y renuncio a las sensaciones más primitivas, me doy cuenta que entre el suelo y yo hay un espacio delgado, pero lo suficientemente amplio como para guardar allá todos los sueños que me voy dejando por el camino. top

  • Blogger cieloazzul says so:
    03 enero, 2006 23:06  

    anda!!!! mi café levitándo...mi rosca de agua levitando... mis kilos...aplomados en esta condenada resistencia al mundo holístico y reparador...
    Me ha encantado tu nueva disposición para llevar el mundo de ahora en adelante, nada mejor que levitar.... si, si, si....
    de hecho... pondré a levitar mis ideas... las que se me acojonan en la boca del estómago y me hacen caminar como si llevara un sobrepeso sin clase..( de ahí creo q es la obseción a esos kilos anteriormente citados;)..)en fín..
    he desayunado..he tomado el postre en tu compañía querida amiga...
    y ya quiero que me cuentes...cuando levites sobre alguna ventana a media noche...ays!

    Pd... besos muchos... mañana esperaré mi menú...( no te preciones) jajajajjajajajajaa
    tqm niña linda. top

  • Anonymous Anónimo says so:
    04 enero, 2006 00:18  

    levitación y clarividencia... al final solo quedaran los dos. me gustó tu post top

  • Anonymous Anónimo says so:
    04 enero, 2006 12:55  

    Hola guapa! Sólo pasaba para desearte un feliz año nuevo...
    Sigo con mi apatía por escribir y comentar... lo siento...
    Un besito top

  • Blogger  says so:
    04 enero, 2006 13:59  

    feliz anho :) ojala si sea usted mismo su cuerpo levitador. top

  • Blogger Larha says so:
    04 enero, 2006 23:15  

    Miskronyc pero se puede levitar con levita ¿eh? :-) la estética del levitador es opcionable para el propio levitador.
    Intento llevar cuidado con lo trascendente porque siempre me equivoco y me desconcentra y caigo y cuesta remontar y...
    Un beso.

    Don-aire uno de los míos :-) aunque mi espacio no es delgado, es bien gordo, es el problema de acumular mucho y no darle salida.

    Cieloazul miles de sonrisas :-) inténtalo (levitar) no sabes lo bien que sienta. Sobre lo de los vecinos no sé, no sé.. me apena un poco asustar, aunque ando deseándolo. Y presionarme ¡nunca! jajajajaja
    Un beso grandísimo.

    Digler la clarividencia no me interesa tanto, prefiero el misterio porque siempre queda la esperanza, en caso contrario ¿dónde está la gracia?
    Un beso.

    Inma no importa, me alegra saber de ti y a pesar de tu apatía por leer te mandaré un correo dando la enhorabuena, vivan los novios, feliz.. feliz.. lo que sea...
    Un beso.

    Ojitos feliz año también para ti, sí, soy yo misma, sin interés, pero eso es lo que hay ;-) top

  • Blogger Fer says so:
    05 enero, 2006 22:37  

    Cuando consiga realizar truquito de levitar, me avisa y me lo enseña. Y si le parece nos vamos un rato por ahí, levitando, a asustar monjas al convento (no sé, siempre quise decir eso de "ir a asustar monjas", gracias por haberme dado la oportunidad...)
    Besos y feliz año que comienza... top

  • Blogger cieloazzul says so:
    06 enero, 2006 05:44  

    sinmás...
    he repasado por quinta vez.....
    solo que lo sepas...(^o^)
    Pd...
    he levitado....;)
    y de paso...uffff, he visto al vecino saliéndo de la ducha;)
    si que es lindo levitar...:p
    besos muchos!!!!!!!!!!!!! top

  • Blogger Zifnab says so:
    07 enero, 2006 11:09  

    Estar en ello dicen es la primera de las soluciones. No sentir debe ser como estar muerto pero da envidia. La paz interior debe ser más o menos lo mismo y sentirse incompleto incompleta, lo de todos ls días.

    El caso es que da gusto pasar y quedarse y tomarse un cafe y olvidar un tanto. Ah y sería de buen gusto que a la hora de servir el te baje usted del techo. No todos podemos ser Mary Poppins (aunque ahora que me acuerdo soy mago, así que no será poblema)

    Se feliz

    Posdata. Mire al ordenador que de tan cómodo que está se le va durmiendo poco a poco top

  • Blogger Bito says so:
    07 enero, 2006 13:33  

    ¡Madre mía! qué complicación... ahora hay unos aparatitos monísimos - Levitanding - que te ayudan a levitar sin necesidad de todas esas antiguedades... hija, que lo natural ya no se lleva.

    Ay.... top

  • Blogger cieloazzul says so:
    10 enero, 2006 04:28  

    mmmm, amiga...
    extraño mi desa....
    he levitado a la luna...
    y no te cuento como tengo las pompis:$..
    ays...
    besitos muchos!!!!!!!
    se te extraña ! top

  • Blogger Isthar says so:
    10 enero, 2006 18:30  

    Yo no sé si cumplo tantas premisas, pero procuraré ponerme al día para que cuando ya domines el grácil uso de levitar puedas ser mi maestra y enseñarme como quitar papá noeles de las ventanas ajenas (un placer sin duda irresistible) :D

    Mil abrazos levitadores top

  • Blogger Larha says so:
    12 enero, 2006 14:04  

    Gibreel serás el primero a avisar, y acepto la idea de asustar monjas pero poco ¿eh? que luego la conciencia se me remueve Xd

    Cieloazzul ¿pero le has asustado? en caso contrario no vale, ir viendo vecinos recién salidos de la ducha sin susto no vale :-)

    Cergara y si le unes el cuerpo corporeo te diviertes un montón jiji Buen año para ti, también.

    Zifnab no es estar muerto, a veces es necesidad de cuidarse un poquito (aunque claro en esto sólo me entiendo yo). El café se lo echo desde bien arriba así que sujete bien la taza y vaya a mi compás mientras vierto.

    Bito mira a mí lo de levitar mejor a la antigua usanza, concentrarse y para arriba, en caso contrario no surte el mismo efecto, o eso creo.

    Cieloazzul el siguiente servido está :-)

    Isthar en caso de no conseguir lo de la levitación, podriamos hacer un cursillo acelerado de tiro de lazo a caballo, por aquí aún quedan muchos papa noëles colgados, los pobres.
    Un beso. top